...ki bugün Pazar

Yok… Bilmezsin nasıl acır insanın eksik kalan yanı…

Nasıl konuşur insan şiir gibi bilmezsin…

Basit birkaç cümleden ibaret senin için cinayet

Oysa ben şair oldum senin için.

Bulutlara astım serçe kuşlarını

Kaldırsan başını,

Yeşil bakışlarının dallarına değecek ayakları

Ve soluklanacaklar,

Ve yaşayacaklar,

Ve yaşlanacaklar…

Gözlerinin eşiğinde

 Benim gülüşümle ıslanacaklar…

Şair oldum senin için…

Ama sen bilmezsin nasıl şair olur insan…

Nasıl sustukça susar…

Sonra nasıl yaşar bilmezsin.

Çölde su aramak gibiydi

Teninde bir ben aramak

Yaşamak için.

Ve şükretmek demekti

Dudaklarım her bir bene değdiğinde

Seni seviyorum demek.

Ki bugün Pazar

Hava çakıl taşları kadar buyurgan.

Ben sokağın en kırgın çocuğu,

Bir köşede kirli parmaklarımla

Kahverengi şiirler yazıyorum sana.

Ölmedim işte şair oldum.

Tüm gemilerimi güneşte batırdın sen

Küsmedim, parçalandım

Ve o günden sonra

Kamburu oldum ben bu lisanın.