Hecesiz

Hecesi yok bu kentin

Her sokak sessiz, her köşe ıssız

Kentte, gözyaşı kokusu var biraz…

Bir lanet gibi sinmiş maskelilerin isi.

Biraz yapışık, apışık bir hava,

Ayrılık mavisi bir dirhem gök…

Üfürüp uçurmuş penceremizde asılı yıldızları

Gecenin karanlık sızılı yüzlü çocukları…

Ve anneler yastık altlarına saklamış

Sıcacık taze ekmeklerden artakalan mutlulukları

Biriksin diye teli kopmuş günlerimiz için…

Bilemem bu sebepten midir

Çetrefilli yavan geçmişlerimiz,

İstisnasız her akşam kapı ağzında

Elma şekeri bisikletlileri bekleyişlerimiz?

Tercihen kalabalık gürültülü yalnızlıklar değildi

Suda yüzen kağıttan kayıklarımıza bakarken düşlediğimiz.

Ve yüzümüzdeki parçalı bulutlu ifadeden belliydi

Musalla taşında unutulmuş bu kenti sevmediğimiz.

Kitap aralarına pervasızca serilmiş

İki satırlık acemi şiirler gibiydi dostluklar,

Silik ve karalanmış bu saman sarısı kentin

Cılız hasta lambalar ile aydınlatılmış çıkmaz sokaklarında.

Üşüyordu işte üşenmez arsız sarmaşıklar

Düşerken nifak tohumları balkonlarda asılı saksılara

Ve günah ile sevap aynı anda yükseliyordu

Bacaları cilveli kurumlarla dolmuş çatılardan.

Gülücükler vefasız bir evlat gibi

İncecik bir yoldan yüreğimizi terk ederken

Kaybetti bu şehir dolgun pembe dudaklarını

Bir kumar masasının keskin sırtı üstünde.

Ve hepimiz geçmiş kuşakların

Köprü altı küfürlü bilgeliğiyle anladık:

Hecesi yok bu kentin...

Dili yok, dimağı yok…

Dünü çok… Yarını yok.

Hükmümün Geçmediği Yarın

Kaldırmıyor artık yüreğim

Bir hayalin daha cesedini taşımanın acısını.

Yüküm ağır… Yüküm doğmadan ölen yarınlarım…

Bitti, ne mutlu size bitti artık umutlarım,

Ve seyyah oldu yüzümde gözyaşlarım.

Diyorlar ki üzülme, güneş yeniden doğacak,

Yarın yeniden olacak…

…

Güneş yeniden doğacakmış!..

Yarın yeniden olacakmış!..

Kıvrılıyor alaycı yukarı doğru dudak uçlarım…

Onlar değil ki benim yarınlarım…

Size kalsın yeniden doğan güneş,

Size kalsın hükmümün geçmediği yarın…

Gömün beni aguşuna yarınımın canına kıyanların.

REYHANLI

Şiir yazmak kolay mı sanıyorsun

Kömürleşmişken Reyhanlı'da hayat?

Boğazımıza kadar kana batmışken

Hangi tümce neye yarar?

Kol, bacak, kafa, el...

Evlat, ana, baba, kardeş...

Can yağmışken kalemime liğme liğme

Şiir yazmak...

Hem de kanlı kelimelerle

Hem de kanlı ampulün ışığı altında!

...........................................................

Çocuklar benden mavi bir gökyüzü beklerken

Kalemim saatlerdir aynı noktada

Kararsız, kadersiz, düşünemez halde...

Suçlu...

Reyhanlı parçalandı, yandı, öldü...

Kara taşa oturup 

Kara kara düşünürken sağ kalanlar

İnsanlıktan nasibini almayanlar

Kanlı mendilleriyle, henüz soğumamış naaşlarımıza

Basa basa oynadılar.

Ve döverken daha analarımız bağırlarını

Sürüden ayrılıp da sorgulayanlar yalanlarını...

Tutuklandılar.

Çocuklar benden mavi bir gökyüzü beklerken

Ben onlara bir yürek dolusu Reyhanlı yazıyorum...

Kaldı ki...

Şiir yazmak kolay mı sanıyorsun

Reyhanlı kana bulanmışken

"Elim bir olay yaşandı,

bu da düğünümüzün tadını kaçırdı"

diyenlerle aynı ülkede yaşarken?

Kol, bacak, kafa, el...

Evlat, ana, baba, kardeş...

Can yağmışken kalemime liğme liğme

Şiir yazmak...

Hem de kanlı kelimelerle

Hem de kanlı ampulün ışığı altında!

"Anne"

...ki bugün Pazar

Yok… Bilmezsin nasıl acır insanın eksik kalan yanı…

Nasıl konuşur insan şiir gibi bilmezsin…

Basit birkaç cümleden ibaret senin için cinayet

Oysa ben şair oldum senin için.

Bulutlara astım serçe kuşlarını

Kaldırsan başını,

Yeşil bakışlarının dallarına değecek ayakları

Ve soluklanacaklar,

Ve yaşayacaklar,

Ve yaşlanacaklar…

Gözlerinin eşiğinde

 Benim gülüşümle ıslanacaklar…

Şair oldum senin için…

Ama sen bilmezsin nasıl şair olur insan…

Nasıl sustukça susar…

Sonra nasıl yaşar bilmezsin.

Çölde su aramak gibiydi

Teninde bir ben aramak

Yaşamak için.

Ve şükretmek demekti

Dudaklarım her bir bene değdiğinde

Seni seviyorum demek.

Ki bugün Pazar

Hava çakıl taşları kadar buyurgan.

Ben sokağın en kırgın çocuğu,

Bir köşede kirli parmaklarımla

Kahverengi şiirler yazıyorum sana.

Ölmedim işte şair oldum.

Tüm gemilerimi güneşte batırdın sen

Küsmedim, parçalandım

Ve o günden sonra

Kamburu oldum ben bu lisanın.

Suskunluk

Gitme

Katli vacip sensiz günlerin...

Gitme!..

Dönüşünü beklemek zor…

Düşeş atmıyor kalbim sen gidince...

Gitme!..

Hançer olsun...Silah olsun...

Çek vur beni, ölüm olsun!

Gitme!..