Düşlerini sevdim ben
Bir de gülüşlerini…
Kaldığım merdiven altı tenhalıkların.
Sersiz bir yaz yağmuru gibi
Nizamsız yağarken öfke, kin ve nefret…
Öldüğüm karanlıkların
Namluya sürülmüş ıslığını sevdim.
Kitap aralarında unutulmuş
Mühim notlar kadar
Çelişkiliydi yeryüzündeki aksim
Kaldı ki yol ortasına serilmiş
Çıplak beyaz çizgiler kadar
Keskin ve namuslu idim.
Öldüm…
Gözlerimin içinde
Şafak sökerken…
Ben öldüm.
Kanım bildiğin kan rengiydi
Abartmaya gerek yok…
Sarılsan…
Sarılsan da ölürdüm.
Tekneler salınırdı
Dingin ılık feryatlarında
Ben yine de ölürdüm.
Mavi-beyaz ölürdüm
Kırmızıya bulanmış
Gündüzün kirli karanlığında.
0 yorum:
Yorum Gönder