1 Mayıs

Neyse… Dilimizde ölümün tadıyla doğmuşuz,

Konuşmaya gerek yok acılarımızı.

Çıkıp Gülhane tepesinde çay içelim demlik demlik

Masmavi güneşe karşı.

Uçak yapalım,  günlerce çalıştığımız halde

Hak etmediğimiz  söylenen banknotlardan…

Savuralım altın sarısı denize karşı.

Getir,  şehrin tüm kirlilerini yıkayıp

İki kıt’a arasında bir ip gibi gerilen

Boğaza serelim.

Alın terimizin damlalarından yansıyan

Kapitalizmin  sahte ışığının  renklerini

Hayranlıkla seyredenlere, selam verelim.

Gülüp geçelim…

Bugün 1 Mayıs!..

Bugün sırt sırtayız,

Omuz omuza…

Yürek yüreğe…

Bugün nasırlarımızda pü'rneşe!

Kendimiz hariç herkesi seviyor gibiyiz.

Tenimdeki Mahşer

Vişne çürüğü bir tat gülüşün dilimin ucunda

Kıvrımlı bir yol ruhum sapağı olmayan.

Başım öne eğik yürüyorum bir yılanın sırtında…

Ne karanlık… Ne  aydınlık…

Tenimdeki mahşeri bir bulanıklık…

Sisli bir yağmur çaresizliğimin izlerini silen

Notasız, sahipsiz bir melodi beni bana küstüren…

Zor Değil İnan

Bir harbin ortasında buluyorum kendimi

Bakıyorum ne silahım var

Ne siperim…

Yağmur gibi kin yağdırıyor

Dört tarafımdan askerlerin…

Bir “Ah!” diyemeden daha

Kapaklanıyorum yüzüm yüzünde boylu boyunca…

Gülümsüyorum…

Kirpiklerime bulaşmış rengi,

Gözlerinin yeşilinde boğarlarken beni.

Gülümsüyorum evet…

Kan revan içindeyken

Cephede sayısız kurşunla vurulmuşken

Gülümsüyorum…

Ellerimde bir tomar şiir

Sana dair,

Söylenecek sözüm kalmamışken

Ayak parmaklarında ölmek…

Ki ben senin ayak parmaklarını dahi

Seviyorken…

Zor değil inan.

Ve ağıtlar… Ağıtlar…

Ağıtlar yükseliyor

İşitmek için öldüğüm sesinden…

Anlıyorum ki

Öleni daha çok seviyorsun sen.

…………………………………………………………

Aşk Bitti

Soğuk

Odamın duvarları değildi
Boş ve soğuk olan...
Boş ve soğuk olan hayattı,
Hayatın içinde
İnsanlığını
İnsancılık oynarken
Kaybetmiş olanlardı

Seni Çok Seviyorum

Sustuk

Sustuk,

Kelimeler anlamını yitirince…

Gözler köhne kara delikler haline gelince,

Sustuk.

Yudum yudum insanlığımızı kustuk,

Önümüzde bereketli bir tarla gibi açılan avuçlara.

Kustuk, vahşetimizden artakalan merhameti.

Sustuk,

Gözlerimizde köhne kara deliklerle

Namuslu insanların başlarının üzerine basıp basıp

Küçücük çocuklarının düşlerini

Bir gece ansızın tavana asıp,

Sustuk.

Ceplerimizde bozuk hayatların şıkırtısı,

Bir fahişe gibi neşelendirirken bizi…

Kustuk.

Sustuk,

Açılan koca koca mezarlara

Gömerken minik minik bedenleri,

Sustuk.

Oysa biz, hepimiz

‘Söz’ün bittiği yerde değil

‘Öz’ün bittiği yerde

Sustuk. 

…Ve gün doğurur gecenin oğlunu… Bilir mi ki gün, güneşin babasını boğduğunu?

Efkâr

AŞK

Kelimeler bitti artık

Resmini çizmeli aşkın

Araf gibi aşk

Su gibi

Zehir gibi

Dert gibi aşk

Deva gibi

Bazen var gibi aşk

Bazen yok gibi

Sanki Allah gibi.

Kelimeler bitti.

Yüreğimin Cebi Delik

Al çocuk, ellerin bende kalmasın.
Yüreğimin cebi delik...
Kaybolur parmakların uykularımda
Arayamam, korkarım.

Sıcağın değmesin gülüşüme 
Ben huysuz bir adamım...

Sesini al çocuk
Kulağımın kilidi kırık
Bakarsın bir gün
Açgözlü usta bir hırsız...

Sakın ağlama...
Düşlerim dere yatağında gecekondu...
Bakışların paslanmasın.

!.. Git çocuk

Sana göre değil düşümün teri

Ben dipsiz kuyular içinde

Suskun bir deli.

Çek bakışını

Titremiyor kirpiklerim.

Yum gözlerini hayat

Geçmiş... Gelecek...

Martıları Boşver Nazım